Tiga
minggu lepas, aku belajar mengenal
pengasas mazhab Asyairah dalam kelas aliran akidah bersama Tan Sri Syukor. Jadi aku merasa terpanggil untuk berkongsi
siapa kah gerangan Abu Hasan al-Asyari dan bagaimana beliau boleh mengasaskan mazhab
akidah ini.
Mazhab
ini merupakan golongan yang majoriti dipegang oleh umat Islam seluruh dunia.
Kemunculan mereka adalah renteten daripada serangan demi serangan ilmu kalam
daripada luar terutamanya falsafah kuno daripada Yunani (Greece) dan Parsi antaranya
golongan Muktazilah yang mana kumpulan ini asalnya diwujudkan untuk mempertahan
kan Islam namun atas keghairahan mereka menggunakan akal melebihi sumber utama
iaitu al-Quran dan Sunnah menyebabkan mereka telah menjadi sesat. Sebagaimana
kata-kata Imam Syafie:
“Pandanganku
terhadap ahli ilmu kalam seperti pandangan Saidina Umar al-Khattab terhadap
golongan pendusta yang mencelup-celup agama.”
Asya’irah
adalah sebuah aliran mazhab yang ingin membawa pendirian wasatiyyah antara
golongan ekstrim seperti yang terlampau berpegang pada nas iaitu golongan
Musyabbihat dan Mujassimah atau golongan yang ekstrim berpegang pada hujjah
akal seperti Muktazilah.
Pengasas
Asya’irah ialah Imam Ali bin Ismail Bin Ishaq bin Salim bin Abdullah bin Musa
bin Bilal bin Bardah bin Abu Musa Asy’ari. Merupakan keturunan Abu Musa Asy’ari
, sahabat Rasulullah SAW yang agung. Beliau lahir pada 260 H di Basrah.
Meninggal pada 330H. Terdapat beberapa khilaf yang mengatakan beliau meninggal
pada 332 H. Imam Abu Hasan al-Asy’ari pada
mulanya berasal daripada mazhab Muktazilah dan merupakan murid kepada Abi Ali
al-Jubbaie (Tokoh besar Muktazilah). Imam Asy’ari merupakan seorang pelajar
yang bijak, cepat faham, cekap dan sebagainya.
Berlaku
khilaf yang menyebabkan Abu Hasan al-Asy’ari keluar dari Muktazilah melalui
sebuah kisah yang masyhur. Dalam satu majlis ilmu, Abu Hasan al-Asy’ari
bertanya pada gurunya, Abu Ali al-Jubbaie:
Imam Abu Hasan: “Apa pandangan imam
jika tiga beradik meninggal dunia? Yang pertama meninggal ketika kecil. Yang
kedua meninggal ketika dewasa dan meninggal dalam keadaan soleh dan beriman.
Manakala yang ketiga pula meninggal ketika sudah dewasa namun dalam keadaan
kufur. Jika sikecil bertanya kepada Tuhannya mengapa tidak membiarkannya
membesar sehingga menjadi orang soleh dan dapat memasuki syurga bersama
saudaranya. Apakah yang akan Tuhan jawab?”
Abu Ali Al-Jubbaie: “Tuhan pasti
menjawab bahawa Aku lebih mengetahui sekiranya dibiarkan engkau membesar ,
pasti engkau akan menjadi kufur. Sesungguhnya lebih elok kau mati kecil.”
Imam Abu Hasan: “Jika yang ketiga
pula bertanya yang dimatikan ketika sudah dewasa dalam keadaan kufur pula
bertanya kepada Tuhan, mengapa tidak ditentukan ajalnya ketika kecil sahaja
asalkan dia tidak mati dalam keadaan kufur? Sesungguhnya dia redha mati kecil
walaupun tidak sampai pada tahap saudara kedua yang memcapai martabat soleh.
Apa pula pandangan tuan akan persoalan ini?
Maka,
Abu Ali al-Jubbaie tersentap dan terperangkap dengan soalan muridnya oleh
kerana beliau ghairah meenggunakan akal dan membelakangkan alQuran dan Sunnah.
Lalu Imam Abu Hasan meninggalkan halaqah gurunya dan bertaubat pada Allah.
No comments:
Post a Comment